Lloret de Mar, donderdagmiddag half één.
Vier-sterren hotel Rigat Park, honderd meter van De Smikkeltuin, twee kilometer van de echte drukte en lelijkheid van Lloret, waar in de snackbars tegenwoordig frikadellen door de tralies heen worden overhandigd. Heel even had Tijs hier rust gevonden: diner met vriendin Monique, en zelfs een beetje uitgeslapen. In Breda lukt dat niet. Daar ligt altijd werk. 'Gisteren zat ik nog tot vier uur 's ochtends in de studio.'
__Het vakantiegevoel is snel voorbij. Straks om vier uur draaien op het Lloret Outdoor Dance Festival. Maar eerst nog een interview in de lobby met een radiostation. What did you think when you got that prize? (Hij had het niet verwacht. Fatboy Slim en Paul Oakenfold waren er ook.) En hij spreekt nog even een jingle-tekst in: 'This is DJ Tiësto: Thank you for listening to Radio Maxima.'
__De auto naar het festivalterrein staat klaar - riemen vast, de chauffeur is dezelfde 'malloot' die de twee van het vliegveld Barcelona heeft gehaald. Het Lloret Outdoor Dance Festival, georganiseerd door discotheek Bumper's - tja, het is eigenlijk nog een erfenis van vroeger, van voor zijn doorbraak op Innercity 1999 in de RAI. Indoor kon niet meer. Dus ging de eigenaar Ignasi speciaal voor Tiësto outdoor: plek voor zevenduizend man.
__Ignasi ontvangt zijn eregast bij de ingang. Half vier. Tijd voor de eerste Red Bull. Alles een beetje uitchecken, het is bewolkt, het veld raakt beetje bij beetje voller. Nederlands publiek inderdaad, jonger dan gebruikelijk: 'Veel zestienjarigen, meestal is mijn publiek tussen de 22 en de 30.'
__Wat Tiësto draait: trance en keiharde beats, het liefst met een duidelijke melodische lijn, hier en daar gelardeerd met 'warme' vocalen. Nummers die wegglijden naar een nulpunt en dan met een krachtige ontlading het publiek weer doet exploderen. Hear You Now van DJ Hooligan zit in de set, Solarcoaster van Solar Stone, Mindcircus van Way Out West, zijn eigen melodieloze Flight 643 ('ik wilde een keer wat anders'), en soms ook nog zijn remix van Silence van Delerium, twee jaar geleden zijn internationale doorbraak, het allereerste housenummer dat de Amerikaanse radio overdag durfde te draaien.
__'Het gaat om het gevoel dat de muziek bij me opwekt. Ik heb altijd van melodieën gehouden waar je kippenvel van krijgt. Ennio Morricone, dat soort klassieke muziek vind ik nog steeds mooi.'
__Met de koptelefoon op wordt Tijs Tiësto. De 135 bpm zie je terug in de beweging van zijn armen, zijn hoofd, zijn schouders, zijn hele lichaam. Hij wijst met een brede lach in de camera's van zijn fans, steekt zijn duim omhoog, of zijn wijsvinger plus pink. Als een chefkok die de garnering nog even rechtlegt, bedient hij de knoppen. Hij zweeft met zijn armen wijd mee op de melodie, grijpt af en toe achter de platenkoffers naar het mineraalwater of de Red Bull - met wodka inmiddels.
__Hij let goed op waar hij draait, welk publiek er komt. 'Ik heb altijd een set voor het worst-case-senario bij me. Ik heb een Lloret-set, de luchtige set, en een Ibiza-set, met platen die wat dieper gaan, Vannacht op Ibiza zijn de mensen toch wat meer openminded dan hier. Daar kun je wat nieuwere platen draaien, kun je wat experimenteren.'
__De taxi wacht al. Koptelefoon af, zonnebril op. Tiësto geeft platen weg die hij niet meer gebruikt (met handtekening), wordt achter het podium omgeven door reisleidsters die met hem op de foto willen, babbelt wat met collega-dj Armin van Buuren, en ziet aan hoe het veld leegstroomt als DJ Kid Vicious het van hem overneemt. Zeven uur, nu moet Tijs toch echt weg. Vliegtuig naar Ibiza gaat om kwart voor tien - moet lukken. Chips en chocola onderweg daar is het wel even mee te redden.

Vliegveld Barcelona, kwart over acht.
__Tip Top-bar, nu maar even een Diet Coke. 'Oef, twee borrels 's middags, dat voel je toch wel. En ik moet nog even. lk slaap morgenmiddag pas.'
__De Nokia Communicator continu in de aanslag. Arny, vriend en mede-eigenaar van het platenlabel Black Hole Recordings: zit al op Ibiza vanwege de 'releaseparty' van Tiësto's jongste cd In Search of Sunrise. Tim, in Engeland: of hij Tiësto morgenmiddag nog van Birmingham naar het Global Gathering-festival brengt. En Wilfried, vriend, manager en tijdelijk huisgenoot te Breda: hoe gaat het met de kat?
__'Ik heb mijn vrienden om me heen georganiseerd.' Arny doet de platenmaatschappij, Wilfried is goed in de financiële dingen. En Ardie luistert platen voor, haalt platen binnen die hij zoekt, kopieert tracks, stuurt DAT-jes op - dat soort dingen. 'Per week krijg ik zo'n honderd platen opgestuurd. ledereen wil door mij gedraaid worden. En je wilt toch niks missen, net die éne plaat.'
__Luisteren, daar gaat heel veel tijd in zitten. En dan is er nog het hele bedrijf, met dertien fulltime medewerkers. Magik, de platenwinkel in de Nieuwstraat, zijn eigen sublabel Magik Muzik, het boekingskantoor Prime Time, en Black Hole Recordings. 'Veel besprekingen: wat gaan we uitbrengen, welke dj's produceren we? En ik moet in de toekomst kijken: waar wil ik volgend jaar februari draaien? Welke remixes ga ik doen?

Ibiza, middernacht.
Openlucht-restaurant Las Dos Lunas naast Amnesia, de toonaangevende club waar Tiësto deze zomer resident is, vaste dj elke week op hetzelfde uur: donderdagnacht van drie tot vijf. Monique heeft het etentje ingeruild voor McAuto en een paar uur slaap in het hotel, Tijs neemt plaats naast Arny, kiest voor een risotto en een besprekinkje met een boekingsbureau dat hem wil wegkopen naar El Divino, elders op het eiland.
__Ibiza is het kloppend hart van de dance-business. Handjes schudden, joviale klopjes op schouders, onderonsjes. 'Elke avond leer je een nieuwe clubeigenaar kennen', zegt Tijs. 'Soms is het vervelend. Dan willen ze tien minuten voor ik moet draaien een contract sluiten voor volgend jaar. Kunnen ze niet gewoon een mailtje sturen of zo?'
__Drie uur. Al een paar Red Bull-achtige drankjes op en wat wodka, de naam 'DJ Tiësto' prijkt op een groot scherm bij de dj-pit: in Amnesia, dat ruimte biedt aan zesduizend man (in twee zalen). Tiësto zetelt hoog boven de feestgangers, die zijn naam scanderen en juichen in de rustige passages. Hij heeft zicht op de Baas van de club met halfopen blouse aan de overkant, die een bar heeft voor zichzelf en geselecteerde mooie (jonge) dames, op de loges waar een fles wodka van 700 euro verplicht is, en op de danseressen uit oost-Europa die 30 euro per avond verdienen.
__'Tiësto heeft een nieuw soort energie', zegt Mo Chaudry, correspondent-lbiza van Cream, de grote Britse dance-organisatie. 'Het gaat niet alleen om de muziek. Het is zijn stijl, zijn voorkomen, hij is blij, hij is gewoon een heel aardige jongen.'
__Zijn verwachting: de Amerikaanse tour met Moby, die overmorgen begint in Washington, kan Tiësto definitief naar de top helpen. Net als met Paul Oakenfold is gebeurd, die al in 1982 in het voorprogramma van U2 stond, werkte met de Stones, en de Smashing Pumpkins, en nu vooral in Engeland nog steeds meedoet als top-dj. 'Tiësto kan de beste dj van de wereld worden.'____» »

Vliegveld Ibiza, half acht vrijdagochtend.
Zonnebril nog steeds op: 'lk krijg altijd van die rooie ogen als ik heb gedronken of moe ben.' Even een dutje op de vliegveldstoelen, en later weer tijdens de drie kwartier naar Barcelona. Overstappen naar Amsterdam. En daar gaat het mis, het is al eerder gebeurd: de platenkoffers zijn niet meegekomen uit Spanje. 'Iberia zou ze doorsturen, maar die moet je ook nooit vertrouwen.'
__Probleem: zonder platen kan Tijs niet vertrekken naar Birmingham, zaterdagochtend. Veel gebel. De koffers zullen worden thuisbezorgd, vlucht wordt uitgesteld tot vijf uur 's middags. Niet naar Birmingham, maar naar London, waar een auto klaar zal staan om Tiësto naar Stratford-upon-Avon te rijden. Anderhalf uur rijden, het kan niet anders.
__Zonder platen dus met de auto naar Breda, een nacht in zijn eigen bed. Monique verlangt naar de kat. Volgende week, halverwege de Amerikaanse tour, zal ze zich weer aansluiten bij haar vriend.

Thuis, zaterdagochtend.
Opluchting: de koffers zijn er weer. Platen selecteren voor de komende weken, want voorlopig komt hij niet terug in Breda. Stad van zijn geboorte, stad waar hij de meao volgde, gepest werd om zijn jeugdpuistjes en Zeeman-kleding, stad waar hij begon als dj in swingcafé De Lendte voor vijftig gulden per avond, met blokjes top-40, blokjes rock, en een schuifelplaat aan het eind. Stad ook waar zijn moeder nog steeds woont, die hij laatst een cruise cadeau heeft gedaan. Goed gevoel. Ze moest haar baan als directeur van een huishoudschool opgeven omdat vader wegging en heeft Tijs, toen vier jaar, en zijn oudere broer en zus alleen opgevoed. Nauwelijks alimentatie, misschien iets van 75 gulden per maand. Veel aan haar te danken: 'Als mijn vader was gebleven, had hij me zeker op school willen houden, dan had ik niet zomaar kunnen gaan werken als diskjockey. Mijn moeder heeft me altijd vrij gelaten.'

Stratford-upon-Avon, tien voor negen zaterdagavond.
Twintig minuten te laat: vlucht vertraagd, file op de wegen van de geboorteplaats van Shakespeare naar het terrein van het Global Gathering-festival, geesteskind van de fameuze club Godskitchen in Birmingham. Een soort Lowlands voor de dance: veertigduizend bezoekers, acht 'arena's' met dj's en wat live-acts, en ook een Reverse Bungee Jump en een Herbal Hightent.
__Tiësto, direct omgeven door een man of tien van wie hij er hooguit drie kent, moet een beetje improviseren. Zijn eigen remix van Paul Oakenfolds Southern Sun slaat aan. En ja, 'Oakey' draait in zijn set ook een nummer van In My Memory, vorig jaar het eerste 'artist album' van Tiësto, met zelfgeproduceerde nummers.
__Het is ons-kent-ons - ook Armin is er weer - maar eigenlijk niet echt. Achter het podium, spreekt men met een Breezer of een bekertje Absolute in de hand over clubs in Engeland die het misschien niet redden en dichtgaan, en natuurlijk over Ibiza. Maar over elkaar - nee.
__'Alle dj's zijn supergrote egoisten - als het gaat om het werk dan. Het gaat altijd om hun eigen stijl, hun eigen gevoel. Ik hou me zelf ook niet bezig met andere dj's. In principe kan ik ook niets meer van ze leren. Ik zie bijna nooit iemand met dezelfde passie als ik heb.'
__Veel dj's zijn doorgebroken omdat ze toevallig één keer een goede plaat hebben gemaakt, meent Tijs. 'Echte dj's, die het echt om het draaien gaat, zoals Marcello, Dimitri en Remy, zie je bijna niet meer. De meesten gaan naar een feest, draaien daar, en slapen de rest van de week. Want zo is het wel: veel drugs, veel drank, ze verdienen lekker veel geld. Dat nekt de scene. Het is gewoon een grote marketing-tour geworden.'
__Slechts vijf kwartier gedraaid in Stratford. Een 'vluggertje' - zegt Tijs. 'Ik draai alsof het seks is.'

Hilton Hotel, naast Terminal 4 van London
Heathrow, zondagochtend zeven uur.
Over een half uur inchecken voor Washington, naar de belangrijkste show van het weekeinde. Snel ontbijt met vier glazen grapefruitsap, en een 'vitaminebom'. Aan drugs doet Tijs niet. 'Ik zie het veel om me heen, maar ik weet zeker dat als ik één keer coke ga snuiven, dat ik het elke dag zal doen. Ik durf het ook niet zo goed, ben bang de controle te verliezen.'
__BA 217, business class, zeven uur vliegen. Tijs was van plan cd's te luisteren, maar slaapt aan één stuk door. Dankzij het tijdverschil kan Tiësto om vier uur 's middags draaien in Bristow, zo'n veertig kilometer ten westen van Washington. Moby heeft hem uitgenodigd voor de tweede aflevering van zijn grote Area-tour: twaalf festivals in de VS en Canada met een hoofdpodium (Moby, David Bowie, Busta Rhymes), en een Playstation 2-tent met dance (Tiësto, John Digweed, Carl Cox). Oude en nieuwe rock, oude rotten en nieuwe sterren.
__Op Dulles Airport is het bloedheet, Neil DeGuzman, manager voor Tiësto in de VS, heeft een auto geregeld. Eerst naar het hotel in DC, dan naar de 'venue'. 'Wist je dat je zaterdag Artist of the Day was op Billboard.com? Cool huh?' En: 'Morgen doen we in New York een photoshoot voor DJ Times.' CNN wil hem trouwens ook interviewen.
__De venue is OK, zegt Neil. Airco in de tent, en er is catering. 'Zien we Moby ook?', vraagt Tijs, die de Amerikaanse duizendpoot zelf nog nooit heeft gesproken. 'Sure', zegt Neil. 'Why not? Cool.'
__Eigen trailer, met een koelkast vol Corona's, een airco en een wc. 'Wow, this is rock, man! Zag je die naambordjes op de kleedkamer? David Bowie. Die zit daar gewoon. Dat is toch wel gaaf hoor.'
__Nog anderhalf uur te gaan. Tijd voor wat interviewtjes met ... ja, met wíe eigenlijk? B There Radio, On Tap? En ook nog een of andere internetsite. Vaak meer fan dan reporter. Tiësto zucht wat, maar blijft geduldig antwoord geven ('I feel a bit of flies in my stomach'). En dan is het afgelopen. 'Dit ging helemaal nergens over. lk weet niet eens waarvoor het is. Neil regelt dat. Volgens mij wil ie gewoon iets met dat meisje.'
__Vier uur. Hij begint met een nummer van Sapphire, en met een nog vrijwel lege tent. Maar als hij weer toe is aan zijn remix van Southern Sun heeft hij een springende en deinende massa voor zich. Pete Kalamoutsos, promotor voor Club Glow in Washington, staat achter het podium mee te dansen. 'Wai gan lós! Wai gan lós' (Dat heeft hij van Tijs geleerd.)
__Tiësto signeert, meisjes willen hem zoenen. Hij is een echte rockster hier. Mensen houden van hem, altijd die brede glimlach, hij is echt, hij staat niet boven de massa.', zegt Pete. 'Hij wordt de nummer 1!' En: 'Hij is de people's dj.'
__Half acht. Even bij Bowie kijken. Wel aardig, maar live-acts kunnen Tijs steeds minder boeien. En Moby - nog steeds niet tegengekomen - mwah ('lk vraag me af of die percussie live is; dat zag er wel erg perfect uit').
__Het licht gaat uit bij Tijs - tien uur 's avonds. Stappen in Washington?, suggereren Neil en Paul. 'Nou nee, ik zit helemaal stuk', zegt Tijs. Morgen New York, dan twee keer Pennsylvania, door naar Europa voor de donderdagavond op Ibiza, en direct terug naar New York. Verderop nog Israël en Lowlands. En zo verder.
__'Dit móet ik nu doen, ik moet mijn naam vestigen. Als ik nu zou stoppen, zou ik re-de-lijk tevreden zijn. Maar misschien word ik wel de nieuwe Moby, of een verbéterde Moby. Of misschien kan ik de Kuip vijf avonden vol krijgen. Allemaal opties.'

Maandagochtend tien uur.
Nog net even tijd voor een ontbijt bij High Noon, downtown Washington, en een kiekje van het Witte Huis en het Washington Monument. Vandaag geen spijkerbroek maar een 'sophisticated' wijde broek. Voor een fotosessie. Zijn T-shirt ruikt een beetje naar Red Bull. De twee blikjes die Monique op Ibiza voor hem in de tas had gepakt zijn opengegaan. Ibiza, Ibiza, dat was donderdagnacht, vier vluchten en dertien autoritten geleden, drie dagen en nog wat, 89 uur - een lichtjaar. ••