© OOR MAGAZINE NR.4 - 2002 - WWW.OOR.NL
TEXT: KOEN POOLMAN - PHOTO: MICHEL MEES

DJ TIËSTO

Hij is de onbetwiste nummer één van Nederland. De nummer zes van de wereld (met stip). Hij is de koning van de Dutch Trance. De DJ in wit. Het stralend middelpunt te midden van duizenden. En hij is de bescheidenheid en vriendelijkheid zelve. Hij is Tiësto, en wat had hij graag op Pinkpop gestraald.

Een gure maandagochtend in Breda. Het miezert. De kerkklok slaat negen uur - wat heet een onchristelijk tijdstip voor een DJ. Fris schudt Tijs Verwest mij de hand. Afgelopen zaterdag, de dag van 02-02-02, stond hij nog tot zeven uur in de morgen op het podium van de uitverkochte Heineken Music Hall. Met een '9 Hour Royal set' (zes koffers, zevenhonderd platen, de kaartjes deden op de zwarte markt 150 euro) zette hij een dikke punt achter zijn solotournee langs de vaderlandse housetempels. Een heuse DJ-marathon. Er zijn mensen die voor minder een baaldag opnemen. DJ's horen doordeweeks sowieso op hun nest te liggen. Zo niet Tijs - we zullen hem net als iedereen Tiësto noemen. Blakend van gezondheid en vol energie leidt hij mij rond in het kantoor van Black Hole Recordings, naast zijn platenwinkel Magik, in de Nieuwstraat.

'IK HEB ZO VEEL TE DOEN,' EXCUSEERT HIJ ZICH voor het vroege uur. 'Produceren. Het label. De winkel. Het draaien. De media. Het laatste jaar is het allemaal zo explosief gegroeid. lk heb geen tijd meer om uit te slapen.' Tiësto is wereldnieuws. De komende maand vliegt hij naar Engeland, Australië en Amerika. Drie toertjes van een week. Business as usual voor Tiësto, de Onvermoeibare. Man van bruine boterhammen met kaas. Een gezonde kleur op de wangen. Voor Tiësto geen cocktail van pillen en alcohol. Tiësto is op-en-top professional. Een 'nieuwe DJ', zoals hij het zelf zegt. De 'oude', aan seks, drugs en, eh, rock & roll verslaafde DJ, die liever in de goot ligt dan dat hij zijn boekhouding eens op orde brengt, die romantische figuur sterft langzaam uit. Tiësto (33, waarvan vijftien jaar DJ) komt iedere dag twee uurtjes op kantoor. De rest van de week, van maandagavond tot en met donderdag, werkt hij in zijn studio aan remixen, eigen tracks of een van zijn vele mixalbums. Lange dagen.
De DJ als loonslaaf? Tiësto lacht. 'Het is nog steeds mijn hobby,' relativeert hij. lk wil als DJ gewoon alles bereiken wat erin zit. lk zie mezelf ook meer als een artiest dan als een DJ. DJ's hebben toch de naam een beetje lui te zijn. Maar dat kan gewoon niet meer. lk denk dat DJ's nu veel meer in hun succes moeten investeren dan vroeger. Je moet echt je eigen platen maken, wil je blijven meedraaien aan de top. Zonder eigen platen zul je nooit een grote DJ worden. zo simpel is het.'
Tiësto is een Grote DJ. Als Kamaya Painters, Allure, Vimana en DJ Tiësto scoorde hij diverse (club)hits. Samen met 'melodiëenman' Ferry Corsten bestormde hij als Gouryella de internationale hitlijsten (grootste klapper: Gouryella). Met Armin van Buuren maakte hij singles als Alibi en Major League. Hij maakte reeds zeventien (!) DJ-mixalbums. Een daarvan is zijn set op de eerste Innercity, RAI Amsterdam '99. Zelf beschouwt hij dit optreden (voor 20.000 man) als zijn definitieve doorbraak. Maar de echte klap kwam met Flight 643, de megahit waarmee hij vorige zomer definitief opklom tot de rangen der Superstar DJ's. Tiësto is de koning van de Dutch Trance. Hij is zo'n Grote dat hij recentelijk als eerste DJ werd uitgenodigd om Pinkpop af te sluiten. Geschokte lezers hoeven hun kaartje niet op te eten: Tiësto zit eind mei in Amerika. Teleurgestelde lezers bewaren nog even hun geduld. Eind augustus is Tiësto wel van de partij op Lowlands. Maar hierover straks meer.

IS TIËSTO IN NEDERLAND MOMENTEEL DE ONBETWISTE NUMMER ÉÉN, ook in het buitenland is onze Tijs absolute top. Het Britse DJ Magazine publiceert ieder jaar een toonaangevende lijst met de honderd populairste DJ's, gekozen door lezers van over de hele wereld (maar vooral Engeland). Na housemiljonairs John Digweed, Sasha, Danny Tenaglia, Paul van Dyk en Paul Oakenfold prijkt de naam Tiësto. From Amsterdam. Maar weten ze daar veel. Op 6, gestegen van 24. Daar gaat het om. Dat telt!
An uplifting but not cheesy journey including trance, techno, house and progressive, heet zijn DJ-stijl hier. Met Sander Kleinenberg (snelste stijger op 15), Ferry Corsten (19), Armin van Buuren (27) en Marco V (85) doet de Nederlandse trance - progressive zo je wilt - het sowieso uitstekend. Alleen Engeland en Amerika leveren meer top-DJ's.
Zo draai je jarenlang drie keer per week in de Spock in de Graanbeurs in Breda, zo vlieg je 's zomers af en aan naar Ibiza en doe je met oud en nieuw maar liefst vier optredens in Engeland, waaronder een feest van de Ministry Of Sound in de Millennium Dome.
'Het overtreft mijn stoutste dromen,' bekent Tiësto. Toen ik begon, droomde ik ervan om net zo bekend te worden als Dimitri en Marcello en om ooit in Amsterdam in de IT en de ROXY te mogen draaien. Dat was mijn droom. Zo'n uitverkiezing in die DJ Top 100, dat is gewoon ongelooflijk. Ik droomde ervan om ooit met een artikel in zo'n blad te staan. Als je dan zo'n lijst ziet... Je realiseert het je maar amper. Je leest het en je denkt van... ja, ongelooflijk... [zoekt naar de juiste woorden] ...het is gewoon een hele eer.'
Het is zijn stopwoordje, 'gewoon'. Alles is 'gewoon super' of 'gewoon een hele eer'. Zoals veel aan de mens Tiësto gewoon is. Geboren en getogen in Breda, maar in zijn nuchterheid bijna Rotterdams. De roem heeft hem niet veranderd, wel de wereld om hem been. 'Ik ben nog steeds de DJ die ik ben,' zegt hij bijvoorbeeld. 'Toen ik vroeger over straat liep, keek niemand naar me om. Als er al iemand keek, was het meestal een dame die eh... [schalkse lach] Nu is het meteen van: Hé, hé, Tiësto! Dat is wel raar, hoor.'

TRANCE. SOMS IS ÉÉN WOORD GENOEG om hole volksstammen op de kast te jagen. Tiësto is trance, onder reserve, 'Ik beschouw mezelf nog wel als een trance-DJ,' zegt hij, 'maar niet in de zin zoals de mensen trance kennen. Zoals het in de media gebracht wordt, is trance gewoon een vies woord geworden. Ik zie mezelf als een DJ die mensen in trance brengt. Zoals het in '95, '96 was.' Trance wordt nogal eenzijdig belicht, meent de DJ. 'Het is altijd heel zwart-wit. Of het is heel goed of het is bereslecht. Je ziet ook dat maar weinig journalisten zich serieus in trance verdiepen. De meesten hebben er gewoon weinig benul van.'
Trance is muziek op maat. Wie verdieping zoekt komt bedrogen uit, werp ik tegen. "Trance is gewoon een heel ruim begrip,' repliceert Tiësto. 'Je hebt vele soorten trance. Je hebt de hard trance van Tom Harding, de club trance van Jurgen en progressive trance van Luciën Foort, Sander Kleinenberg en Per. Als je het goed bekijkt, draait iedere DJ trance. En niet alle trance is toegankelijke dansmuziek.'
Lees voor trance gerust house. Het zijn inwisselbare begrippen. Codes die nu eenmaal bij een subcultuur horen. Waar het om draait is: trance is commercieel succesvol en commercie is een vloek.
'Dat vind ik niet erg,' zegt Tiësto. Hij blijft kalm. 'De media, de tv voorop, hebben trance laten exploderen. Die kant van de trance is nu wel helemaal uitgebuit. Dat zijn de kaasnummers. Euro trance. Dat draaien ze in de Ski Hut. Maar daar draaien ze óók Flight 643. Dat vind ik het kromme: zodra je muziek in dat soort gelegenheden wordt gedraaid, ben je opeens besmet. In het begin werd Flight 643 binnengehaald als revolutionair, credible, super. En nu is het opeens geen goede plaat meer?'
De relatie met de media is er één van haat-liefde. 'Kijk naar Ferry Corsten. Twee jaar geleden werd hij in Engeland de hemel in geprezen en nu wordt hij in ieder stuk een beetje afgefikt. Dat is mij ook overkomen natuurlijk, in de dancebladen. En nu heeft de serieuze pers opeens zoiets van: Oh shit, he, we hebben eigenlijk nog nooit een artikel over die jongen gedaan!' Die kan ik in mijn zak steken.
Nog een les: na Dutch Trance komt Italiaanse kaas.
'Je hebt Mauro Picotto en dan houdt het wel op.' Tiësto schudt het hoofd. Nee, de Italiaanse trance vormt geen bedreiging voor onze fraaie exportcijfers. De naam Gigi d'Agostino brengt slechts een grimas op zijn gezicht. Ik zeg blijkbaar iets verschrikkelijks.
'Dat is toch geen trance!'
In de volksmond wel.
'Ik zie dat echt niet als trance. Dat is nou euro trance, zoals je vroeger ook 2 Unlimited en dat soort bandjes had. Ik zou het heel erg vinden als je mij gaat vergelijken met Gigi d'Agostino. Dan...'
...is daar het gat van de deur?
'Inderdaad.'
Hij lacht er vriendelijk bij.

BENODIGDHEDEN VOOR EEN BEGINNENDE DJ: twee draaitafels, een platenkoffer en een kruiwagen. Tiësto vergat het belangrijkste en ploeterde jarenlang maar wat aan.
'Ik was 27 en had in principe niks. Ik had Mavo, MEAO en meer niet. Mijn vrienden hadden zoiets van: wordt het niet eens tijd, Tijs, dat je aan je toekomst gaat denken? Word volwassen! Ik heb daar nooit bij stilgestaan. Heb altijd van dag tot dag geleefd. Daardoor ben ik ook zo ver gekomen, denk ik. Ik heb altijd in mezelf geloofd, dat wel. Ik wist gewoon zeker dat als ik daar, in Amsterdam, in zo'n tent had gedraaid, dat ik dan veel eerder bekend was geworden. Maar ik had geen contacten. Ik draaide iedere donderdag, vrijdag en zaterdag in de Spock. Ik ben nooit ergens anders geweest. Ik heb in die tijd nooit andere DJ's horen draaien.'
Zijn succes is de triomf van de self-made-man. Na zes jaar Spock richtte hij in oktober '97 met boezemvriend Arny Bink de platenmaatschappij Black Hole Recordings op en bracht zijn eerste mixalbum uit. 'Met het idee: als we tweeduizend CD's verkopen, zijn we uit de kosten, misschien verkopen we er een paar meer en verdienen we de man twintigduizend piek per jaar, daar kunnen we van leven en dan is het goed.' Inmiddels haalt Tiësto zulke bedragen op een goede avond op (Innercity, Sensation, de Britse superclubs) en zijn zijn Magik-compilaties (gevorderd tot deel zeven) steevast goed voor 40.000 verkochte exemplaren. Binnenkort is het weer prijs met In Search Of Sunrise 3. Black Hole is in vier jaar uitgegroeid tot een paraplu voor in trance en techno gespecialiseerde labels, samen goed voor zo'n tien albums en 25 singles per jaar. Artiesten als DJ Montana, DJ Jaimy en Fred Numf hebben er onderdak. In '99 openden Tiësto en Bink de Magik-platenwinkel, oase van vinyl en dance-CD's. Alles wat Tiësto aanraakt, verandert in goud. Elke droom komt uit. Behalve die over de ROXY. Die ging in vlammen op. 'Ik wil hier iets achterlaten wat ook zonder mij blijft,' droomt hij hardop en wijst om zich heen. De meeste labels worden tegenwoordig door Bink gerund. Tiësto geeft advies en luistert. En maakt zelf muziek. Recent verscheen zijn eerste studioalbum, In My Memory. 'Een breed album', typeert hij het debuut, waarmee hij zijn fans en criticasters heeft willen verrassen. 'Het begint met een stukje klassiek dat overgaat in trance, daarna krijg je Ibiza chill-out, progressive, techno....' Meer dan trance dus. 'Het zijn gewoon negen totaal verschillende nummers die over een periode van anderhalf jaar tot stand zijn gekomen. Tussen het remixen en toeren door. Het is een muzikaal fotoboek. Je maakt zo veel mee als DJ, je komt over de hele wereld. Aan iedere foto kleeft een herinnering, aan iedere track zit een ander verhaal.'
Het mellow Close To You, met zangeres Jan Johnston, werd vergeleken met Massive Attack. 'Een mooi compliment.' De tekst is van Sarah Bettens van K's Choice, die het nummer aanvankelijk ook zong. Toen de Belgische hoorde wat Tiësto met haar vocalen had gedaan, keerde ze schielijk op haar schreden terug. De tekst mocht hij wel gebruiken. 'Jan zingt ook prachtig, maar de versie met Sarah is toch beter,' zegt de maker zonder wrok. Andere opvallende gasten zijn rave-diva Kirsty Hawkshaw (oa. Orbital, Delerium en Opus III) en Junkie XL.
Obsession heet het nummer dat hij met Tom Holkenborg maakte, niet geheel toevallig. 'Het is gewoon te gek om met hem samen te werken. Hij is precies als ik. Hij is echt een freak als het om geluiden en afwerking gaat. Zoals ik ben met draaien, zo is hij met produceren. Hij kan echt uren, uren op een geluidje zitten om het helemaal perfect te maken. En zijn studio is gewoon te gek. Heel mooi ingericht. Heel warm. Ik hou sowieso van mensen die heel erg gedreven zijn. Die echt vol voor een ding gaan, en dat hoeft niet per se muziek te zijn. Dat heb ik zelf ook. De passie die hij heeft voor zijn muziek, en de energie van zijn liveoptredens, dat zou ik ook wel willen. Daar kijk ik echt tegenop.'
Ooit wil hij zelf de stap naar het live-podium maken. Nu is het daar echter nog te vroeg voor. 'Anders krijg je zo'n Faithless-act waarvan je denkt: dat is een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Dat wil ik voorkomen. Als ik het doe, moet het net zo klinken als in de studio.' Hoe het wel moet? Underworld. The Chemical Brothers. Junkie XL. Goed voorbeeld doet volgen. Maar niet overhaast. 'Als ik voor mezelf het gevoel heb dat ik met draaien alles heb bereikt wat erin zit, dan stop ik ermee, als DJ, en wil ik verder, iets anders. Albums maken. Het podium op. Ik denk dat dat binnen twee jaar is, dat ik echt aan mijn top zit, wereldwijd.'

'WAT IK VERWACHT VAN PINKPOP? Nou, ik ben er niet bij, hè.'
Het gerucht ontzenuwd. Het was wel de bedoeling, vertelt Tiësto enthousiast, maar een Amerikaanse tournee, 'vier weken met een busje,' lag al twee maanden vast. 'Een drama. Ik kon er niet meer onderuit, anders had ik liever Pinkpop gedaan. Het was voor mij toch wel een droom om daar te staan, voor een heel ander publiek. Dat had ik me er ook van voorgesteld: dat ik gewoon een hele alternatieve set had kunnen neerzetten, heel anders dan normaal. Maar ja, misschien volgend jaar.' Even later verklapt hij dat hij dit jaar wel op Lowlands staat. 'Spannend, ja. Dat is natuurlijk wel een héél kritisch publiek. Dat kent mij alleen maar als die DJ.'
Tiësto heeft onvermoede kanten. 'Muse, Radiohead, dat ligt wel in mijn straatje. Daar zit wel een gevoel in dat ik ook uitstraal.
Dansmuziek is maar één soort muziek. Thuis zet ik liever Muse op. Of Moby, die vind ik ook heel goed. Andere muziek inspireert je ook weer om in je eigen muziek een stapje verder te gaan.' Er is nog een reden waarom Tiësto graag in Landgraaf had willen schitteren. 'Pinkpop is toch het festival in Nederland, qua credibility, en als ik ergens naar op zoek ben na het hele trance-verhaal is het wel naar meer credible dingen. Omdat ik mezelf ook zo zie: als een volwaardig en geloofwaardig artiest.' Die gedachte zit ongetwijfeld ook achter de toekenning van een Zilveren Harp. 'Dat is erkenning uit een hoek waarvan ik het niet had verwacht.' Op 27 februari keert Tiësto terug naar de Heineken Music Hall om het ding in ontvangst te nemen. 'Maar het is een aanmoedigingsprijs, hè. Het is natuurlijk wel een hele eer, maareh... het is nog niet een, eh, hoe heet zo'n echte prijs?'
Een Edison?
'Precies!' Glinstering in de ogen. 'Een Edison... Ik moet nog wel even laten zien wat ik echt waard ben.' ••