|
© BG MAGAZINE - DECEMBER 2002 - www.bgmag.nl
TEXT: LIESBETH STROBBE
TIËSTO
ON TOP OF THE WORLD
Het is een doordeweekse dag in
Breda. In zijn platenzaak Magik hangt een rustige sfeer,
alsof er niets aan de hand is. Klanten luisteren platen,
het management is druk aan het werk. Ook op de
distributie-afdeling is het een dag als alle andere. Hij
is net terug van zijn tournee in Amerika: Tiësto. Op een
bureau ligt een stapel DJ Mags met de beruchte Top 100 DJ
lijst, de inkt haast nog nat, met op de zilveren cover de
tekst 'All hail, the new king'. Het zal je maar gezegd
worden. De beste dj van de wereld. En in de studio, waar
het interview plaatsvindt, afgesloten van de
buitenwereld, de massale aandacht en het glamourleven,
wordt duidelijk dat de nuchtere dj nog altijd met beide
benen op de grond staat.
Tijs Verwest over respect, kritiek, techno en ambitie.
Over hoe hij zich er niet onder laat krijgen door de
critici van de dancescene. Sterker nog, hij lijkt ze te
zijn ontstegen. En wat doet de 'the new king' als eerste
als hij thuis komt? Een boterham met kaas eten.
NUMMER ÉÉN
Op 31 oktober werd in Londen de uitslag van de jaarlijkse
DJ Mag Top 100 bekend gemaakt. De uitslag was op de dag
zelf voor Tiësto niet echt verrassend meer. "Je
durft het eigenlijk niet te hopen, maar als je de hele
dag door telefoontjes krijgt met felicitaties, en het
gerucht wordt steeds sterker, dan krijg je echt wel de
kriebels. Zou het echt?" Op de dag van de uitreiking
zit Tiësto in Las Vegas met zakenpartner Arny, bezig met
de laatste loodjes van de Amerikaanse tournee. "lk
weet nog niet of het me de voldoening geeft die ik dacht
dat het me zou geven. Daarvoor is het nog te kort
geleden. Ik heb in ieder geval flink gefeest toen het
nieuws kwam. Vorig jaar was ik nummer zes en dat was al
een geweldige mijlpaal voor me. Het geeft me wel een
soort rust: ik heb het hoogst haalbare bereikt op
dj-gebied."
Op de vraag of dat hem tegelijkertijd ook niet
verontrust, kan hij meteen antwoord geven. "Daarvoor
is het nog te vroeg. Ik vind het draaien nog steeds heel
erg leuk en ik heb altijd het idee gehad geboren te zijn
om dj te worden. Ik wil nu juist de andere aspecten van
het vak uitdiepen. Me meer toeleggen op het produceren en
het begeleiden van jonge, beginnende dj's. Ik zal zeker
nog wel een paar jaar doordraaien zoals nu, maar ik merk
wel dat ik m'n grenzen steeds meer aan het verleggen ben.
Dat moet ook wel, om de uitdaging voor jezelf groot te
houden. Je gaat steeds meer op zoek naar apartere clubs
om te draaien, bijzondere feesten. Van een simpele
clubavond word ik niet meer blij. Het gebeurt nog wel
eens, maar dat zijn echt uitzonderingen."
Toch voelt hij een bepaalde druk om te presteren. Dat kan
ook niet anders, als je tot de top van de dj-wereld
behoort. Hoe hoger je komt, hoe zwaarder het wordt.
"Je wordt op zo'n positie door iedereen nauwlettend
in de gaten gehouden. Als je eenmaal aan de top staat,
wil iedereen je naar beneden halen. Dat zal uiteindelijk
ook wel gebeuren, maar dat hoort erbij. Dat is het spel.
Misschien is de druk ook meer een soort verplichting,
vooral naar mezelf en de scene toe om de komende jaren
met veel verschillende dingen te komen. Ik vind dat je
als nummer één die verantwoordelijkheid hebt. Zeker
omdat iedereen tegenwoordig zo klaagt over het feit dat
het niet meer is zoals het geweest is. In Engeland
schreeuwen ze 'clubbing is dead'. Dat is niet waar, en ik
wil dat bewijzen. Wat je ziet is dat veel dj's, als ze
eenmaal aan de top staan, zich niet meer vernieuwen. De
drang om te ontwikkelen valt dan weg. Dat wil ik
voorkomen. Er moeten gewoon nieuwe dingen gemaakt worden,
nieuwe dj's moeten met vernieuwende muziekstijlen komen.
Er gebeurt te weinig."
ENGELSE BLADEN
In de DJ Mag Top 100 staan dit jaar vijf Nederlandse dj's
die alle vijf trance draaien. Ook de hoogste posities van
de Engelse lijst worden gedomineerd door trance. Dat is
op zich opmerkelijk te noemen, gezien het feit dat de
lijst altijd al een Engelse visie op de dancescene is
geweest. In Engeland dicteren de bladen de hype. En juist
die bladen meldden massaal dat trance definitief over
was. "Dankzij het internet hebben deze keer mensen
van over de hele wereld gestemd en dat verschil zie je
meteen. De bladen schrijven al jaren dat de trancehype
voorbij is, maar dat is niet zo. Zij willen dat. Maar het
zijn juist de trancedj's die de volle zalen trekken in
Engeland. De bladen zijn hun macht kwijt, ze hebben niet
meer de invloed die ze eens hadden. De progressivehype
die ze vorig jaar neer probeerden te zetten, heeft
uiteindelijk ook niet doorgezet. Het hypen van nieuwe
namen lukt ze niet meer zoals
vroeger. Nu schrijven ze dat de scene dood is. Dat is
niet zo, ze zijn hun invloed gewoon kwijt. Want als
bladen als Ministry, Mixmag en Muzik iets niet hadden
gewild, dan is het wel dat ik op deze positie ben beland.
Ze hebben nog nooit, in heel mijn carrière -zelfs nu
niet- een fatsoenlijk artikel over mij geschreven. Als
het internet eerder was gebruikt, dan waren er al veel
vroeger Nederlandse dj's doorgebroken in de lijst op
hogere posities. Maar in Engeland is het een 'ons kent
ons' sfeer. Er is veel vriendjespolitiek en is het erg
lastig om daar als buitenlander tussen te komen."
AMERIKA
Afgelopen zomer maakte Tiësto onderdeel uit van Moby's
Amerikaanse Area 2 tour. Vijftien avonden lang stond hij
op het podium naast Carl Cox, John Digweed, David Bowie,
Ash en Moby zelf. "Het feit dat ik voor die tour ben
gevraagd, is heel goed voor me geweest. Je credibility
stijgt enorm door met hen te touren. Als je van dat soort
mensen respect krijgt, gaan anderen je ook meer
waarderen. En het was een geweldige ervaring. Ze zijn
allemaal komen kijken tijdens mijn sets, maar dat
realiseerde ik me pas later. Op het moment zelf had ik
geen tijd om daar zenuwachtig over te zijn. Achter de
draaitafels ben ik een ander persoon. Dan ben ik maar met
een ding bezig: presteren. En dat was tijdens deze tour
soms een gekke ervaring, want het publiek dat op Area 2
afkwam, was voornamelijk een concertpubliek. ledereen
staat naar het podium gericht, naar jou te kijken van
'kom maar op, laat maar eens zien wat je kan."
Ook is hij net terug van zijn eigen Amerikaanse tournee.
Boston, New York, Atlanta, Miami, Washington, Los
Angeles, San Francisco, Minneapolis. De hele oost- en
westkust ging hij af. Touren in een land waar de
dancescene zich nu pas begint te ontwikkelen. Een land
waar twintig jaar geleden de housemuziek onstond. Nadat
house groot werd in Europa komt dezelfde muziek nu als
een boemerang terug naar Amerika. Een Europeaan die
Amerikanen warm maakt voor een scene die daar is
begonnen. De omgekeerde wereld. Zijn remix van Delerium's
'Silence' was de eerste danceplaat die ooit overdag
gedraaid werd door de grote radiostations. "Het is
heel raar. De dancescene staat er nog in de
kinderschoenen en loopt ontzettend achter. Maar de mensen
daar zijn zich er niet van bewust. De oude generatie
heeft plaats-gemaakt voor een nieuwe. Vorige week draaide
ik in Chicago, het mekka van de housemuziek. Ik was erg
benieuwd hoe de stand van zaken daar nu is. Maar de Mike
Dearborns, ze zijn allemaal weg, net als de scene die er
ooit was. Trance is verreweg de grootste muziekstroming
in Amerika. Al blijft techno natuurlijk ook een groot
aandeel houden."
DOORBRAAK
De grootste inspiratiebron voor Tiësto was het optreden
van Sven Väth en Moby in '92 in de Belgische club
Cherrymoon. "Toen ik Sven Väth daar hoorde draaien
ging er een wereld voor me open. Hij was de grote
trancegod, al wil hij daar nu niet graag meer aan
herinnerd worden. Het is wel zo." Toch is het
Tiësto die op 20 februari 1999 trance voorgoed een
plaats geeft in de Nederlandse dancescene met zijn
optreden tijdens Innercity op het hoofdpodium, na JP en
voor Jean. "Dat was mijn grote doorbraak. Het ging
die maanden ervoor al erg goed. Ik werd sinds de zomer
steeds meer gevraagd, met het label verliep alles soepel.
Ik had op oudejaarsavond vijf boekingen, en dat was best
veel voor iemand die nog niet zo bekend was. In
Scandinavië liepen mijn boekingen erg goed en ook in
Israël werd ik steeds bekender. Toen ik op een dag bij
Moxmusic mijn nieuwe Magik cd zat te signeren, kwam
Duncan Stutterheim (ID&T, red.) binnenlopen. Hij zag
me zitten en vroeg wie ik was. Hij had nog nooit van me
gehoord. Toen Mox vertelde dat ik vooral in het
buitenland populair was en een aantal succesvolle
compilaties achter de rug had, zei hij: 'Die heb ik
helemaal niet staan op mijn eerste Innercity'. Hij heeft
mij toen vol vertrouwen geboekt." Het bleek een
goede beslissing. Tiësto werd de ster van de avond en
niet alleen de Innercitybezoekers wisten vanaf dat moment
wie Tiësto was. Elke nietsvermoedende televisiekijker
kreeg het moment te zien dat iedereen is bijgebleven: een
geëmotioneerde Tiësto, huilend van geluk achter de
draaitafels.
"Ja, dat was een oprechte reactie. Het werd me even
te veel. Het was een van de mooiste momenten uit mijn
leven. Achteraf bleek dat het prime time werd
uitge-zonden op RTL4. Twee miljoen kijkers hebben dat
moment gezien. Ach ja (lacht)."
KRITIEK VS RESPECT
Tiësto wordt algemeen gezien als de ambassadeur van de
trance. Hij is zonder twijfel degene die trance heeft
grootgemaakt. "Ik ben wel degene die trance heeft
laten doorbreken, zeker in Nederland. Maar ook in
Israël. En dan heb ik het niet over de goa trance. Ik
draaide al trance toen het nog niet eens populair was.
Mijn eerste Forbidden Paradise cd verkocht maar 3000
stuks. Niemand had er oor naar, iedereen stond hier nog
liever in de kroeg. Toen rond '98 de hype kwam, was ik er
al vier jaar mee bezig. Het is dus niet zo dat ik het ben
gaan draaien, omdat het een gat in de markt was en een
opening naar bekendheid. Ik denk ook wel dat ik een
inspiratiebron ben geweest voor mensen als Ferry Corsten
en Armin van Buuren. Maar andersom is Ferry dat ook voor
mij geweest. De eerste platen die hij maakte, heb ik
gepromoot. Samen met hem ben ik begonnen met produceren
als Gouryella. Hij produceerde langer en brak al snel
door in Engeland. Hij heeft mij daar toen als dj
gepromoot." Met Tiësto werd Nederland na jaren van
vergetelheid pas echt op de kaart gezet in de
internationale dancescene. Tot grote vreugde van het
publiek en vele fans. Maar tot ongenoegen van de critici,
die hem massaal negeerden. "Trance is altijd met de
nek aangekeken. Door de pers -ook BG- en door veel
promotors. Het is tegenwoordig een vies woord. Er zit
veel meer in dan mensen willen zien. Als je Milk inc. en
Lasgo ook als trance gaat bestempelen, dan houdt het snel
op en valt er weinig meer te discussiëren. Neem
popmuziek. U2 is pop, maar de Backstreet Boys ook. Toch
zit er een wereld van verschil tussen en dat is bij
trance ook zo. Je hebt cheesy trance en kwaliteitstrance.
Daar zit een heleboel tussen."
In de loop der jaren is de manier waarop hij met kritiek
omgaat veranderd. "lk trek het me nog wel aan, maar
minder dan vroeger. Toen kon ik er echt dagenlang kapot
van zijn. Nu relativeer ik het en denk ik 'wat weet jij
er nou van'. Niemand weet wat ik allemaal meemaak, wat er
de afgelopen jaren is gebeurd. lk kan het zelf amper
bevatten. Vroeger kon ik normaal over straat lopen. Nu
kan ik niet eens meer fatsoenlijk boodschappen doen
zonder aangesproken te worden." Toch kan hij zich
soms mateloos irriteren. "De enigste keer dat het
Engelse danceblad Muzik aandacht aan mij heeft besteed,
was om mijn debuutalbum 'In My Memory' af te slachten.
Toen was ik echt pissed. Zeker omdat de review niet eens
over de muziek zelf ging. Ik was een tweederangs dj, de
titel van mijn openingstrack 'Magik Journey' was al om te
kotsen. Terwijl ze, als ze even de moeite genomen hadden
te luisteren, geen cheesy trance te horen hadden
gekregen. Maar nu lach ik om ze. Het publiek
beslist." De Nederlandse pers lijkt overstag en
omarmt de nieuwe held met open armen. Kranten, televisie
en radio; de aanvragen zijn ontelbaar. Ook promotors
staan in de rij om hem achter de draaitafels te krijgen.
Dat moet een dubbel gevoel geven. "Ik heb altijd
mijn eigen ding gedaan. Gelukkig, want daar ben ik nog
steeds blij om. Jarenlang heb ik geprobeerd om een plaats
als dj in de randstad te veroveren. Zonder resultaat.
Toen ik uiteindelijk besloot mijn eigen ding te doen en
lekker in het zuiden van het land te blijven draaien, een
platenzaak te openen en me met het label bezig te houden,
brak ik door en wllden steeds rneer mensen me boeken.
Promotors zagen me opeens wel staan. Ik was al zo lang
keihard aan het werk. Jarenlang heb ik bij platenzaak
Basic Beat in Rotterdam gewerkt, maar nooit heb ik daar
in een club een echte kans gekregen. Nighttown, MTC, ze
zagen me niet
staan. Als ze me nu willen boeken, hoeft het niet meer.
Organisatoren die me wel hebben gesteund, blijf ik trouw.
Dat heeft me best wel een lange tijd dwars gezeten. Maar
nu niet meer. Ik heb me er overheen gezet. Ik ben zo blij
met wat ik heb en wil genieten. Richt me op de positieve
dingen. Een tijd geleden kwam ik Michel de Heij tegen.
Hij vertelde me dat ik zijn respect had gewonnen en dat
'ie trots op me was. Dat is erg leuk om te horen. Tijdens
Lowlands kwam ik de programmeur van Nighttown tegen. Ik
zag in haar ogen dat ik toch uiteindelijk gelijk had
gekregen. Dat ze haar mening over mij had bijgesteld. In
Ibiza kwam Sven Väth naar me toe. We hadden elkaar nog
nooit ontmoet en hij stelde zich aan mij voor. Gaf me
zijn nieuwe album en cd-single en vertelde me waardering
te hebben voor wat ik heb bereikt. Geweldig toch?
Dat soort momenten doen me beseffen waar het uiteindelijk
om draait. Want wat we allemaal gemeen hebben, is dat we
ontzettend veel van muziek houden en muziek draaien voor
een publiek. Het maakt niet uit wat voor muziek je
draait, als je er maar achter staat. Ik denk dat dat is
wat mensen nu ook beginnen in te zien bij mij, ook al
vinden ze me soms te commercieel. Ik draai wat ik mooi
vind en waar ik achter sta."
MUZIKALE ONTWIKKELING
De labels Magik en Blackhole hebben sinds vorige maand
een divisie in Engeland. De eerste release die op Magik
UK uit is gekomen is 'Gatex', van de Sloveense techno-dj
Umek. Het valt veel mensen op dat Tiësto steeds meer
naar techno neigt. En nu deze onverwachte release op het
label. Maakt hij langzaam maar zeker de overstap naar
techno of is dat te kort door de bocht? "Op grotere
feesten draai ik tegenwoordig sowieso meer techno. Het
slaat beter aan, trance komt minder over. Ik heb pure
trance toendertijd gedraaid omdat ik er de meeste energie
uit kon halen. Het was toen vernieuwend, het leukste om
te draaien. Maar nu is het niet meer zo vernieuwend. als
het vroeger was. Voor critici was het misschien al veel
eerder te commercieel, maar voor mij niet. Nu is het
meeste wel erg doorzichtig. Die rifjes kennen we nu wel.
Daar heb ik vorig jaar al afscheid van genomen. Als je
goed naar mijn album luistert, hoor je toch andere
geluiden. Ik draai nog steeds trance, maar met veel
techno-invloeden. Dat is niet nieuw. ln het begin deed ik
dat ook. Luister maar naar de eerste Lost Treasures
compilaties. Sommige mensen roepen dat ik niet meer de
trance van vroeger draai. Dat klopt. Ik moet me ook wel
blijven ontwikkelen om het voor mezelf leuk te houden.
Maar dat wil niet zeggen dat ik het verleden niet meer
goed vind, ik ben gegroeid. Zoals ik op dit moment draai,
breng ik alle stromingen dichter bij elkaar. Net zoals
het vroeger ook was. Voor de trancehype werden platen als
Cygnus X 'The Orange Theme' door iedereen ge-draaid. Het
voorbeeld van een echte tranceplaat. Carl Cox, Michel de
Heij, ze hebben 'm allemaal op de draaitafels gelegd. Hij
stond zelfs op de eerste F.A.CT. mix-compilatie van
Cox."
Maar ziet hij zichzelf ook een complete techno-set
draaien, bijvoorbeeld op Awakenings? "Ja! Zeker
weten. Al denk ik dat het technopubliek daar niet echt op
zit te wachten. Het is een heel eigenzinnig publiek. Maar
ik weet wel dat ik het dak er daar af zou draaien. In de
techno die ik draai zit heel veel energie. Bovendien ben
ik technisch heel goed, maar het komt niet altijd uit de
verf. Het is vaak zo hectisch. Ik kan meer dan ik ooit
achter de draaitafels heb laten zien, maar het komt er
vaak niet van. Je bent met zoveel dingen tegelijk bezig
en heeft met zoveel dingen te maken: timing van platen,
timing naar het publiek toe, wat voor feest het is, op
wat voor tijd ik geprogrammeerd sta. Ik ben extreem
gevoelig voor dat soort dingen. Dat is waarschijnlijk
mijn sterkste punt, maar ook meteen mijn zwakte. Doordat
ik zo gevoelig ben, kan ik een wereldset draaien, maar
ook een kloteset. Het ligt eraan hoe ik in mijn vel zit.
Het is alles of niets, elke keer weer. Het publiek merkt
dat, en dat is mijn kracht. Om een voorbeeld te geven:
tijdens de eerste en tweede editie van Innercity heb ik
super gedraaid, twee topsets. De derde editie was een van
de slechtste sets uit mijn leven. lk stond in een klein
zaaltje, het geluid was slecht en ik draaide op een
slechte tijd."
ALL THE WAY
In een interview merkte Tiësto ooit op dat er geen DJ
ter wereld zo gedreven is als hij. Waarom denkt hij dat?
"Dat zie ik als ik om me heen kijk. Wat ik er zelf
allemaal voor over heb. Er dag en nacht mee bezig te
zijn. Die gedrevenheid vind ik niet zo snel bij een
andere dj terug. De enige bij wie ik hetzelfde
enthousiasme zie is Carl Cox. Hem heb ik beter leren
kennen tijdens de Area 2 tour." Maar de gedrevenheid
van legende Carl Cox zorgde er meerdere malen voor dat
hij in het ziekenhuis belandde wegens oververmoeidheid.
Zijn er grenzen voor de nummer één wat die gedrevenheid
betreft? Alleen al in de maanden juli en augustus zat
Tiësto meer dan 50 keer in het vliegtuig. "Die
grens heb ik deze zomer bereikt. Ik zal zeker nog zoveel
blijven draaien als deze zomer, maar plan het dan toch
echt anders. Op een gegeven moment was ik met Carl Cox in
Detroit voor de tour met Moby en moesten we meteen na ons
optreden het vliegtuig in om allebei op Ibiza te draaien
en vervolgens weer terug naar Dallas te vliegen. Toen we
's middags op Ibiza aankwamen, had hij meteen een
interview. Vervolgens een radioshow, waarna hij direct
verder moest om te draaien op een pre-party. Om dit alles
af te sluiten met een 6 uur durende set en weer terug te
vliegen voor het optreden in Amerika. We waren allebei
doodop toen we landden op het vliegveld van Ibiza. Maar
hij liet zich niet kennen. Met een oprechte smile
doorliep hij alle interviews en optredens. Dat je na al
die jaren nog zo'n toewijding kan hebben, vind ik
geweldig om te zien. Het is soms erg zwaar om jezelf na
al dat reizen - je zit vaak meer in het vliegtuig dan dat
je op de grond bent - gemotiveerd te houden. Mensen
verwachten een grote glimlach van je in de dj-booth en
willen die vrolijke dj zien, terwijl je je zo op dat
moment niet voelt. Maar dan is het de kunst om de energie
van het publiek te gebruiken om je op te peppen, en dat
werkt enorm. Je krijgt ook vaak zulke mooie aanbiedingen,
dat je ze niet altijd kan laten schieten. Het gaat er
niet altijd om wat leuk is, maar ook wat belangrijk voor
je carrière kan zijn. Toen ik de tour van Moby
aangeboden kreeg, had ik in januari mijn wekelijkse
residentie bij Amnesia op Ibiza al getekend. Maar je kan
niet zeggen 'ik kom op die datum wel naar Amerika, die
andere sla ik even over'. Dat gaat niet. Als je op zoiets
ja zegt, moet je all the way."
PRODUCEREN
Een eigen label, een platenzaak en bovendien een
debuutalbum. Stuk voor stuk stabiele factoren voor een dj
die zich op de internationale markt begeeft. "Ja,
dat is zeker zo. Zonder deze eigen producties en het
label was ik nooit zo hoog geëindigd in de lijst,
misschien op de 30e plaats. Dj zijn is tegenwoordig veel
meer dan alleen maar het draaien van plaatjes. Zeker in
het buitenland. In Nederland ben ik wel doorgebroken puur
als dj met mijn Innercity mix. Ik merkte dat ik pas echt
succes in het buitenland kreeg, vanaf het moment dat ik
meer kwaliteit ging produceren." En dat terwiji dj's
als Carl Cox, al jaren aan de top, zelf ook niet
voortdurend produceren. "Hij produceert inderdaad
weinig en wat hij produceert is vaak ondermaats. Vroeger
maakte hij goede drum & bass en zijn 'I Want You' is
een grote hit geweest. Maar hij is een legende van de
oude generatie dj's. Een voorbeeld voor velen. Dat is net
iets anders. Beginnende dj's zullen zover nooit meer
komen op internationaal niveau zonder te
produceren."
Het debuutalbum van Tiësto heeft het goed gedaan.
"Het was geen bestseller, maar dat had ik ook niet
verwacht. Het is heel redelijk gegaan. Er zijn in totaal
wereldwijd zo'n 100.000 exemplaren verkocht. Dat had ik
niet verwacht. In de electronische muziek is het
bovendien erg moeilijk een kwalitatief goede cross-over
te scoren zonder dat het te plat wordt. Dan moet je heel
ver gaan en dat doe ik niet." Nu de rust na de zomer
is wedergekeerd heeft Tiësto meer tijd om zich op het
produceren te richten. Komt er een nieuw album aan?
"Ik hoop het rond november volgend jaar af te
hebben. Dat is mijn streven. Ik heb nu weer iets meer
tijd. Ook om na te denken over de inhoud. Het mooie is
dat er, als nummer één, een wereld voor je opengaat.
Zeker wat samenwerkingen betreft. Er zijn dan opeens veel
meer mogelijkheden op dat gebied. Ik ga misschien een
nummer met Moby maken en zit bij hetzelfde Amerikaanse
management als artiesten zoals Dido en Coldplay. Wie weet
wat er allemaal uit voort komt. Een ding weet ik zeker:
het tweede album zal van een heel ander niveau
zijn."
ANDER LEVEN
Van lokale dj in Breda naar een wereldberoernde dj met
een sterrenstatus. Het zou voor velen een reden tot
arrogantie zijn. "Dat is voor mij eigenlijk vrij
eenvoudig. Ik ben van mezelf down to earth. Ook de meeste
mensen om me heen. Ik ben er zo langzaam ingerold, dat
het nuchtere gevoel niet meer zal verdwijnen. Ik ben nog
precies dezelfde als drie jaar geleden. Blij met mijn
optredens en wat ik heb bereikt, dat was ik toen ook al.
Het zijn juist de andere mensen die veranderd zijn. Die
je opeens als een soort superster gaan behandelen. Je
slaapt in de duurste hotels, eet in de beste restaurants.
En alles wordt voor je betaald." Naast het draaien
en reizen lijkt er weinig tijd over te blijven voor een
privé-leven. En al reist zijn vriendin vaak mee, erg
vaak ziet hij zijn familie en vrienden niet. "Dat is
wel eens lastig, ik mis ze soms heel erg. De laatste
jaren zijn ook erg moeilijk geweest, zeker voor mijn
vriendin. Maar als ik thuis ben, zoek ik mijn familie en
vrienden meteen op. Op reis ben je alleen maar met muziek
bezig en draait alles om jou. Thuis kan ik een ander eens
uithoren hoe het met ze gaat en wat ze hebben
meegemaakt." Toch zorgt het dj-schap niet voor een
eenzaam bestaan. "Je moet je niet gek laten maken,
dat zal bij mij ook niet gebeuren. Als ik een slechte set
draai, grijpt me dat enorm. lk ga meteen terug naar het
hotel. Ik zal dan niet snel de telefoon oppakken en
bellen met het thuisfront. Ze kunnen dan toch weinig voor
je doen op dat moment. Je moet jezelf eroverheen zetten.
Dat is vaak met draaien: het is een gevecht met jezelf om
de juiste stemming te vinden en neer te zetten. Bovendien
geniet ik heel erg van alles, ik vind het gewoon
geweldig. Tijdens mijn toer stond ik elke dag in een
andere stad. Het voelt als vakantie, elke keer
weer."
OUD&NIEUW
De grootste droom van Tiësto, nummer één van de wereld
worden, is dus uitgekomen. Wat kan iemand zich nog meer
wensen? Toch ligt er nog een tweede hoogtepunt in het
vooruitzicht. Als enige dj zal Tiësto het nieuwe jaar
inluiden op Time Square in New York met een vijf uur
durende set. "Dat heb ik altijd al gewild. Met oud
& nieuw in New York draaien. Blijft toch moeilijk.
Zal ik met een oude of een nieuwe plaat
beginnen...?"
DE NUMMERS ÉÉN VOLGENS TIËSTO
Film:
"Traffic. lk kijk vooral veel films in het
vliegtuig. Heb veel goede films gezien, maar dit is er
zeker één van."
Restaurant: "Sa
Capella, Ibiza. In een oud klooster, bovenaan een oud
zandweggetje. Het eten wordt geserveerd door monniken. De
beste Chateau Briand!"
Boek / tijdschrift:
"Blender. Ik lees eigenlijk nooit boeken. Dat gaat
me veel te langzaam. lk lees wel veel verschillende
tijdschriften. Blender vind ik leuk. Het is een
afscheiding van de Maxim en richt zich vooral op muziek.
Artiesten worden er op een leuke manier in benaderd. Niet
te serieus. Afzeiken op een grappige manier."
Eten:
"Oosters. Heerlijk. Vooral sushi."
Club:
"Amnesia op Ibiza. De sfeer, het geluid, de
mensen."
Festival:
"Dance Valley. Er is geen outdoor festival in het
buitenland dat er dicht bij in de buurt komt. Zelfs
Creamfields niet."
Kledingmerk: "lk
draag verschillende merken. Maar heb veel van de
Belgische ontwerper Dirk Bikkembergs."
Line-up:
"Dave Clarke, Carl Cox, Paul Oakenfold. Wel
moeilijk, een ideale line-up. Dave Clarke komt er in
ieder geval in voor omdat ik hem technisch heel goed
vind. Zijn muziekkeuze is ook sterk. Ik heb hem nog nooit
live horen draaien, maar zijn dubbele mix-cd 'World
Service' is erg goed. Zeker het electrogedeelte. Paul
Oakenfold komt er in voor omdat het iemand is die mij
enorm gesteund heeft in Amerika. Hij heeft erg vaak zijn
geloof in mij uitgesproken. En dat waardeer ik
enorm."
Sport:
"Snowboarden. Als ik thuis ben en ik heb tijd, vind
ik dat het leukste om te doen."
|
|